پیاده‌روی برای زیارت سیدالشهدا در روز اربعین سابقه‌ای تاریخی دارد؛ یک سنت اهل شیعه است که از زمان ائمه و به عبارتی در زمان بنی‌امیه و بنی‌عباس این حرکت جمعی وجود داشته است. در برخی از روایات تاریخی بیان شده است اولین زائر کربلای معلی با پای پیاده در روز اربعین، جابربن‌عبدالله بود که در سال ۶۱ هجری این امر توسط ایشان صورت گرفت. پس از شیخ انصاری این سنت حسنه به فراموشی سپرده شده بود و درنهایت فردی به نام محدث نوری آن را احیا کرد.
زیارت کربلا با پای پیاده در زمان «شیخ انصاری» رسم بوده است، اما در برهه‌ای از زمان به فراموشی سپرده می‌شود که درنهایت توسط «شیخ میرزا حسین نوری» دوباره احیا می‌شود. ایشان آخرین بار در سال ۱۳۱۹ هجری با پای پیاده به زیارت حرم اباعبدالله حسین (ع) رفت. با اینکه زیارت سیدالشهدا (ع) در اکثر برهه‌های تاریخی به‌سختی انجام می‌شد و جان زائران درخطر بود، اما بااین‌وجود زائران، عاشقانه خطرات را به جان می‌خریدند و به پابوسی امام حسین (ع) در روز اربعین نائل می‌شدند.
قبل از حکومت صدام این امر به‌صورت یک رسم در بین مردم عراق درآمده بود. در زمان حزب بعثی عراق، با برگزاری مراسم پیاده‌روی اربعین مخالفت شد و حزب بعث برگزاری مراسم‌های مذهبی را محدود کرد. حکومت با افرادی که در این راهپیمایی حضور پیدا می‌کردند با خشونت رفتار می‌‌کرد و حتی حکم پیاده‌روی اربعین اعدام اعلام شد به همین علت مردم عراق به‌صورت خیلی اندک و محدود این سنت را به‌جا می‌آوردند.
پس از سقوط حزب بعث عراق مراسم پیاده‌روی اربعین بار دیگر احیا شد و در همان زمان موکب‌هایی نیز برپا شد. از آن به بعد هرسال جمعیت بیشتری نسبت به سال قبل در آن مراسم شرکت می‌کردند و هرسال با کیفیت و کمیت بیشتری این مراسم برگزار شده است.پحتی بعد از ظهور داعش نیز این مراسم تعطیل نشد و نیروهای مردمی عراق و حشدالشعبی و نیروهای جبهه مقاومت وظیفه تأمین امنیت این مراسم عظیم را به عهده گرفتند تا جایی که پیاده‌روی اربعین به بزرگ‌ترین رژه قدرت اسلام و تشییع تبدیل شد. موکب‌های مختلف از کشورهای متعدد ازجمله ایران، افغانستان، پاکستان وظیفه پذیرایی و ایجاد شرایط رفاهی برای زائرین را در کنار برادران عراقی خود به عهده گرفتند
درواقع می‌توان گفت راهپیمایی عظیم اربعین به‌نوعی نمایشی از زمان ظهور مهدی موعود (عج الله) است. چراکه بر اساس روایت‌های متعدد موجود، در زمان ظهور همه ابناء بشر با هم مهربان و همدل شده و به کمک یکدیگر می‌آیند و دشمنی و کدورتی باقی نخواهد ماند که همین همدلی و صمیمیت بین زائران اربعین و میزبانی از آنان از سوی مردم عراق نشان‌دهنده این موضوع است.
اکنون پیاده‌روی اربعین تبدیل به فرصتی برای اتحاد همه ملیت‌ها شده است. هرساله در ماه صفر ملیت‌های مسلمان از نقاط مختلف جهان در کنار هم بهترین روزهای عمرشان را در مسیر نجف به کربلا سپری می‌کنند. زبان و گفتمان همه زائران حسینی یکی است «حب الحسین یجمعنا» و «حب الحسین هویتنا»، آنان برادری و دوستی خود را با این رژه عظیم همگانی به رخ تمام جهان کشیده‌اند تا جایی که در سال‌های اخیر افرادی بوده‌اند که از ادیان دیگر و حتی کسانی که قائل به دین خاصی نبودند برای دیدن این شور و شوق و برادری در ماه صفر به عراق سفرکرده و شاهد این گردهمایی عظیم اسلامی بوده‌اند.
اما امسال پیاده‌روی اربعین تفاوت اساسی با سال‌های دیگر دارد از طرفی به دلیل بیماری کرونا زائران ایرانی حضور ندارند و مواکب ایرانی نیز محدود شده‌اند از طرف دیگر ملت ایران و ملت عراق دو فرمانده بزرگ مقاومت را از دست داده‌اند. شهید سپهبد حاج قاسم سلیمانی و شهید ابو مهدی المهندس دو فرمانده ای که در برپایی مراسم پیاده‌روی اربعین و تأمین امنیت آن نقش به سزایی داشته‌اند. فرماندهانی که در کنار هم شهید شدند و خونشان اتحاد دو ملت ایران و عراق را بیش‌ازپیش تقویت کرد. هرچند امسال این دو فرمانده دیگر نیستند اما تصاویرشان در تمام مسیر وجود دارد با جملاتی که به زوار خوشامد می‌گویند، عراقی‌ها و زائران اربعین همواره در طریق الحسین از آن‌ها یاد می‌کنند و به نیابت از آن‌ها و ملت ایران زیارت می‌کنند و قدم برمی‌دارند. وعده خداوند برای انتقام خون شهدا این است که در پی خون آن‌ها فتح و پیروزی بزرگی خواهد بود. ان شالله به‌زودی شاید آن فتح و پیروزی وعده داده شده باشیم، فتح و پیروزی‌ای که از طریق الحسین شروع می‌شود و پایانش آزادی قدس شریف خواهد بود.
۰
زیارت کربلا با پای پیاده در زمان «شیخ انصاری» رسم بوده است، اما در برهه‌ای از زمان به فراموشی سپرده می‌شود که درنهایت توسط «شیخ میرزا حسین نوری» دوباره احیا می‌شود. ایشان آخرین بار در سال ۱۳۱۹ هجری با پای پیاده به زیارت حرم اباعبدالله حسین (ع) رفت. با اینکه زیارت سیدالشهدا (ع) در اکثر برهه‌های تاریخی به‌سختی انجام می‌شد و جان زائران درخطر بود، اما بااین‌وجود زائران، عاشقانه خطرات را به جان می‌خریدند و به پابوسی امام حسین (ع) در روز اربعین نائل می‌شدند.
قبل از حکومت صدام این امر به‌صورت یک رسم در بین مردم عراق درآمده بود. در زمان حزب بعثی عراق، با برگزاری مراسم پیاده‌روی اربعین مخالفت شد و حزب بعث برگزاری مراسم‌های مذهبی را محدود کرد. حکومت با افرادی که در این راهپیمایی حضور پیدا می‌کردند با خشونت رفتار می‌‌کرد و حتی حکم پیاده‌روی اربعین اعدام اعلام شد به همین علت مردم عراق به‌صورت خیلی اندک و محدود این سنت را به‌جا می‌آوردند.
پس از سقوط حزب بعث عراق مراسم پیاده‌روی اربعین بار دیگر احیا شد و در همان زمان موکب‌هایی نیز برپا شد. از آن به بعد هرسال جمعیت بیشتری نسبت به سال قبل در آن مراسم شرکت می‌کردند و هرسال با کیفیت و کمیت بیشتری این مراسم برگزار شده است.پحتی بعد از ظهور داعش نیز این مراسم تعطیل نشد و نیروهای مردمی عراق و حشدالشعبی و نیروهای جبهه مقاومت وظیفه تأمین امنیت این مراسم عظیم را به عهده گرفتند تا جایی که پیاده‌روی اربعین به بزرگ‌ترین رژه قدرت اسلام و تشییع تبدیل شد. موکب‌های مختلف از کشورهای متعدد ازجمله ایران، افغانستان، پاکستان وظیفه پذیرایی و ایجاد شرایط رفاهی برای زائرین را در کنار برادران عراقی خود به عهده گرفتند
درواقع می‌توان گفت راهپیمایی عظیم اربعین به‌نوعی نمایشی از زمان ظهور مهدی موعود (عج الله) است. چراکه بر اساس روایت‌های متعدد موجود، در زمان ظهور همه ابناء بشر با هم مهربان و همدل شده و به کمک یکدیگر می‌آیند و دشمنی و کدورتی باقی نخواهد ماند که همین همدلی و صمیمیت بین زائران اربعین و میزبانی از آنان از سوی مردم عراق نشان‌دهنده این موضوع است.
اکنون پیاده‌روی اربعین تبدیل به فرصتی برای اتحاد همه ملیت‌ها شده است. هرساله در ماه صفر ملیت‌های مسلمان از نقاط مختلف جهان در کنار هم بهترین روزهای عمرشان را در مسیر نجف به کربلا سپری می‌کنند. زبان و گفتمان همه زائران حسینی یکی است «حب الحسین یجمعنا» و «حب الحسین هویتنا»، آنان برادری و دوستی خود را با این رژه عظیم همگانی به رخ تمام جهان کشیده‌اند تا جایی که در سال‌های اخیر افرادی بوده‌اند که از ادیان دیگر و حتی کسانی که قائل به دین خاصی نبودند برای دیدن این شور و شوق و برادری در ماه صفر به عراق سفرکرده و شاهد این گردهمایی عظیم اسلامی بوده‌اند.
اما امسال پیاده‌روی اربعین تفاوت اساسی با سال‌های دیگر دارد از طرفی به دلیل بیماری کرونا زائران ایرانی حضور ندارند و مواکب ایرانی نیز محدود شده‌اند از طرف دیگر ملت ایران و ملت عراق دو فرمانده بزرگ مقاومت را از دست داده‌اند. شهید سپهبد حاج قاسم سلیمانی و شهید ابو مهدی المهندس دو فرمانده ای که در برپایی مراسم پیاده‌روی اربعین و تأمین امنیت آن نقش به سزایی داشته‌اند. فرماندهانی که در کنار هم شهید شدند و خونشان اتحاد دو ملت ایران و عراق را بیش‌ازپیش تقویت کرد. هرچند امسال این دو فرمانده دیگر نیستند اما تصاویرشان در تمام مسیر وجود دارد با جملاتی که به زوار خوشامد می‌گویند، عراقی‌ها و زائران اربعین همواره در طریق الحسین از آن‌ها یاد می‌کنند و به نیابت از آن‌ها و ملت ایران زیارت می‌کنند و قدم برمی‌دارند. وعده خداوند برای انتقام خون شهدا این است که در پی خون آن‌ها فتح و پیروزی بزرگی خواهد بود. ان شالله به‌زودی شاید آن فتح و پیروزی وعده داده شده باشیم، فتح و پیروزی‌ای که از طریق الحسین شروع می‌شود و پایانش آزادی قدس شریف خواهد بود.
۰
نظر
ارسال نظر برای این مطلب