پس از آغاز جنگ ۳۳ روزه لبنان در تابستان ۲۰۰۶، رهبران عربی و غربی در انتظار وقوع رخداد مهمی در تعیین سرنوشت خاورمیانه بودند؛
زیرا حذف حزب الله از معادلات سیاسی منطقه عامل اصلی تحقق رویای امپراطوری نیل تا فرات بود که بواسطه آن تخت و تاج عرب ها حفظ می شد و اسراییل به ملت های عربی ثابت می کرد که ارتشش نیروی نظامی شکست ناپذیر است.
ولی پیروزی حزب الله در این جنگ ثابت کرد که قدرت نظامی این ارتش پوشالی است و ادعاهای رهبران اسراییل پروپاگاندایی بیش نیست.
حزب الله در این نبرد اولین پیروزی جهان عرب و امت اسلام را در مواجهه با اسراییل رقم زد و ضعف ارتش های عربی در جنگ شش روزه را در ذهن ها زنده کرد؛ زیرا اسراییل از ادامه جنگی که آغاز کرده بود دست کشید و از شروطی که گذاشته بود، عقب نشینی کرد و به جای ادامه جنگ در داخل سرزمین‌های اشغالی دیوار به خود کشید و همه تلاش رهبرانش در مواجهه با حزب الله از عربده کشی و جنگ به حفظ وضع موجود تغییر پیدا کرد.
سید حسن نصرالله درباره این جنگ در گفتگو با خبرگزاری اسپوتنیک فاش کرد که سردار سلیمانی در هسته مرکزی فرماندهی این جنگ حضور داشت و تحت فرماندهی این سردار ایرانی توانستیم سستی و تزلزل رهبران نظامی و سیاسی اسراییل را به همه ثابت کنیم.
طبق ارزیابی ژنرال بلانتون از دانشگاه مطالعات نظامی پیشرفته آمریکا، این جنگ با شکست ارتش اسرائیل پایان یافت؛ زیرا حزب الله در این نبرد از توانایی‌های جنگ متعارف و نامتعارف برای شکست دادن نیروهای اسرائیل استفاده کرد.
مشارکت موفق ژنرال سلیمانی در مرکز فرماندهی جنگ تموز افسران ارشد ارتش اسراییل را مجبور کرد که اذعان کنند شکست در این جنگ پیامدهای بزرگی به دنبال داشت و آن از دست رفتن اعتماد به رهبران سیاسی و نظامی اسراییل بود.
 
۰