مطالب

تبعات این جنایت برای میزبان


شنبه , 10 آبان 1399
تبعات این جنایت برای میزبان
ایالات‌متحده در ۲۳ مارس ۲۰۰۳ (فروردین ۱۳۸۲) در سایه شعارهایی نظیر مبارزه با تروریسم، برقراری صلح جهانی، اعطای دموکراسی و آزادی، به‌صورت غیرقانونی به کشور عراق لشکرکشی کرد و آن را به اشغال نظامی درآورد. این تهاجم وحشیانه که به جنگ دوم خلیج‌فارس شهرت یافت منجر به سقوط صدام و استقرار حکومت «پل برمر» حاکم آمریکایی در عراق شد و تا سال ۲۰۱۱ ادامه داشت. پس‌ازآن نیز نیروهای آمریکایی به بهانه‌ بازسازی و کمک به ثبات و امنیت در عراق ماندند و در شکل‌گیری داعش نقش داشتند و نیروهای نظامی جدیدی از آمریکا بار دیگر تحت عنوان ائتلاف بین‌المللی مبارزه با داعش وارد عراق شدند. بعد از اعلام پایان نظامی گروهک تروریستی داعش در عراق در سال ۲۰۱۷ (آبان ۹۶) آمریکا از عراق خارج نشد و پایگاه های نظامی اش باقی ماندند. به بهانه آماده‌سازی کارکنان نیروهای امنیتی عراق، مشاوره نظامی و حمایت از نظامیان عراقی در مواجهه با عناصر باقی‌مانده از داعش در این کشور به حضور خود ادامه داد. حضور آمریکایی‌ها در عراق نه‌تنها این کشور را امن نکرد بلکه بسیاری از ناامنی‌های بعدی را در این کشور رقم زد که علاوه بر عراق این حضور برای سایر کشورهای منطقه نیز مخاطره‌آمیز بود به‌تدریج در عراق بر سر این موضوع که آمریکایی‌ها باید حضورداشته باشد یا نه اختلاف به وجود آمد.
در شرایطی که عراق با شورش‌های داخلی و اختلاف بر سر حضور امریکا دست‌وپنجه نرم می‌کرد. آمریکا با ترور ابومهدی المهندس و حاج قاسم سلیمانی و همراهانشان به جنایتی دست زد که امنیت و ثبات این کشور را بار دیگربه چالش کشید. درواقع این اقدام ایالات‌متحده نقض فاحش استقلال و تمامیت ارضی عراق محسوب می‌شد.
بلافاصله بعدازاین جنایت تروریستی نیروهای مردمی و مقاومت عراق همچنین پارلمان عراق مخالفت خود را با حضور نیروهای آمریکایی به خاطر نقض مکرر حاکمیت عراق اعلام کردند. در ۵ ژانویه (۱۵ دی) نشست اضطراری مجلس عراق طرحی ۵ بندی را به تصویب رساند و دولت این کشور را ملزم ساخت تا به حضور نیروهای خارجی در این کشور پایان دهد.
نیروهای مقاومت و مردمی عراق جبهه مقاومت واحدی برای اخراج نیروهای آمریکایی تشکیل دادند و توافق شد که در این زمینه با هماهنگی کامل تلاش شود. اکثر گروه‌های عراقی در این جلسه حضور داشتند ازجمله عصائب اهل الحق، گردان‌های سید شهدا، دبیر کل جنبش نجباء، سرایا السلام و نمایندگانی از گروه‌های دیگر، در این جلسه گروه‌هایی حضور داشتند که درگذشته با هم اختلاف‌نظر داشتند. برای اولین بار گروه‌های عراقی صفوف خود را هماهنگ کرده و با هم متحد ‌شدند. درنتیجه گروه‌های مقاومت عراقی به دولت و مجلس نمایندگان فرصت دادند تا از طریق راه‌های دیپلماتیک و سیاسی به حضور بیگانگان در عراق پایان دهند.
با صدور قطعنامه پارلمان عراق در واکنش به جنایت آمریکا در ترور حاج قاسم سلیمانی و ابو مهدی المهندس و پس از مصوبه مجلس نمایندگان عراق در خصوص دادن اختیار به دولت برای اخراج نیروهای خارجی از عراق، ترامپ، رئیس‌جمهور امریکا، از چهار روش مختلف برای مقابله با این مسئله استفاده کرد:

تهدید عراق به پرداخت هزینه و تحریم اقتصادی؛ ترامپ اعلام کرد ایالات‌متحده امریکا از عراق خارج نمی‌شود مگر اینکه میلیاردها دلاری را که صرف ایجاد پایگاه نظامی هوایی خود کرده است، باز پس گیرد این تهدید بازتاب رسانه‌ای گسترده‌ای در سطح داخلی و خارجی داشت، همچنین در همین راستا عراق را تهدید به تحریم‌های بیشتر و بلوکه شدن حساب‌های بانکی‌اش در ایالات‌متحده کرد.
ایجاد بحران حاکمیت و اختلاف بر سر مناصب سیاسی، دامن زدن به شورش های داخلی و در نهایت خلاء قدرت.
بهره‌برداری از شکاف قومی و قبیله‌ای و دامن زدن به اختلافات بیشتر؛ رایزنی‌هایی هیئت‌های آمریکایی با رئیس و نخست‌وزیر منطقه کردستان عراق برای احداث چهار پایگاه نظامی در این منطقه، برگزاری نشست‌های مشکوک با برخی از افراد سرشناس و سران عشایر الانبار و فرزندانشان و متقاعد کردن آن‌ها برای عدم همراهی و حضور در تظاهرات‌های ضدآمریکایی.
ماندن در عراق در قالب نیروهای ناتو؛ سفیران کشورهای اروپایی ازجمله انگلستان، فرانسه و آلمان با رهبران تعدادی از گروه‌های سیاسی و ریاست پارلمان ملاقات‌هایی را انجام دادند تا بغداد را نسبت به‌ضرورت مستثنا کردن نیروهای ناتو از مصوبه پارلمان عراق (خروج نیروهای بیگانه از عراق) قانع کنند.

آنچه مسلم است این است که هدف آمریکا از حضور در منطقه غرب آسیا و جنگ‌افروزی در کشورهای منطقه خلاء قدرت، ناامنی و وابستگی آن‌هاست که بتواند از این طریق منافع خود را در منطقه تأمین کند و امنیت اسرائیل را تضمین نماید. با ترور شهید سلیمانی و ابومهدی المهندس جبهه مقاومت بیش‌ازپیش به اهمیت اخراج نیروهای آمریکایی از منطقه غرب آسیا تأکید کرد و نیروهای مقاومت درکشورهای مختلف آمادگی و عزم خود را در همکاری برای برچیده شدن پایگاه‌های نظامی آمریکا در منطقه و خروج آمریکایی‌ها از منطقه اعلام کردند.
در سفر ۳۱ تیرماه ۱۳۹۹ آقای مصطفی الکاظمی نخست‌وزیر عراق به ایران رهبر جمهوری اسلامی بر این مسئله تأکید کردند و گفتند: جمهوری اسلامی در روابط آمریکا و عراق دخالتی نمی‌کند اما انتظار دارد که دوستان عراقی، آمریکا را بشناسند و بدانند که حضور آمریکا در هر کشوری منشأ فساد، خرابی و ویرانی است. جمهوری اسلامی ایران انتظار دارد تصمیمِ دولت، ملت و مجلس عراق برای اخراج آمریکایی‌ها پیگیری شود زیرا وجود آن‌ها (در منطقه و عراق) موجب ناامنی است. رهبر انقلاب جنایت آمریکا در ترور سردار سلیمانی و ابومهدی المهندس را یک نمونه از نتیجه حضور آمریکایی‌ها برشمردند و خطاب به نخست‌وزیر عراق افزودند: آن‌ها میهمان شما را در خانه شما کشتند و صریحاً به این جنایت اعتراف کردند که این موضوع کوچکی نیست.
آنچه بعدازاین عملیات تروریستی در فرودگاه بغداد از مقامات دولتی عراق انتظار می‌رفت این بود که علاوه بر اخراج نیروهای آمریکایی از عراق که ثبات و امنیت این کشور را به مخاطره انداخته‌اند در مجامع بین‌المللی نیز این جنایت را به جد پیگیری کنند. بسیاری از نمایندگان و مقامات عراقی نیز در همان روزهای نخست این جنایت تروریستی بر این مسئله تأکید کردند. اخیراً نیز در دیدار وزیر خارجه عراق فؤاد حسین با دبیر شورای عالی امنیت ملی علی شمخانی این مسئله مطرح شد و ایشان به فؤاد حسین گفتند: پیگیری جدی این ترور ناجوانمردانه از طریق مجامع بین‌المللی حداقل اقدامی است که انجام آن از سوی دولت عراق مورد انتظار است. در این دیدار محمدجواد ظریف وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران نیز با اشاره به اقدام تروریستی رژیم آمریکا در ترور سپهبد شهید سردار حاج قاسم سلیمانی در خاک عراق، ایفای مسئولیت دولت عراق در این زمینه را خواستار شد.
 
 
 
۰


نظری برای این مطلب ثبت نشده است.

نظر

ارسال نظر برای این مطلب