اواخرجنگ مقام معظم رهبری که آن زمان رئیس جمهوربودند،تشریف آوردندتوی جبهه ودرلشکرهامی نشستندویک شبانه روزدراین لشکرهامی ماندند،گفتگومی کردندوابهاماتی که درذهن فرماندهان درسطوح مختلف بود،مطرح می شد.بعضاهم خیلی جلسات باجسارتی بود.ایشان باز می کرد،همه حرف می زدند.یک شب آمدند داخل لشکرما،لشکرثارالله.آن جایک بحثی پیش آمدبین موضوع ارتش وموضوع سپاه.ایشان خاطره ای تعریف کردنددرجهت تاییداین فکرسپاهی.فرمودند:من نماینده امام درشورای عالی دفاع بودم.بنی صدرفرمانده کل قوابود.بنابودیک طرحی انجام بشودبرای شکستن محاصره ی سوسنگرد.ارتشی هاوسپاهی هاآن جاجمع بودندکه پیرامون این طرح صحبت بشود.من بودم،بنی صدربود،شهیدچمران بود،بقیه هم بودند در جلسه.مدیرجلسه بنی صدربود.من هم نشسته بودم.برادران ارتشی بلندشدند.یک سرهنگی از ارتش بلندشد،طرح خودش راتوضیح داد.نوبت به سپاهی هارسید.من نگاه کردم ببینم این سپاهی کیست.دیدم یک جوان لاغراندامپوشژنده پوشی که یک اورکت گشادی تنش بود،این هم بلندشد.همین که بلندشد،من قلبم هری ریخت پایین.گفتم الان است که این خراب کندوبنی صدرباخباثتی که ضداین سپاهی هادارد،این هاراسرزنش کند.اورفت پای نقشه وشروع کردحرف زدن.همین طورکه اوحرف می زد،من قدمی کندم.وبنی صدر باهمه ی خباثتش گفت احسنت!واوحسن باقری بود.این جوان اعجوبه ای بود.من چندصحنه دربیت المقدس ورمضان از ایشان دیدم که بعدهم فرصت نشدوشهیدشد.وتاآخرهم صدمه ی شهادت اودرکل جنگ وجودداشت.وخیلی هاهم که رفتندوشهیدشدند،جایگزین نشدند؛نه همت،نه حسین خرازی وبعضی های دیگر.ونه دردوران امروز خودمان،احمدکاظمی.این هابی نظیربودند.درآن دوره،خدااین هارابرای امام خلق کرده بود.کتاب ذوالفقار/به اهتمام:علی اکبرمزد آبادی/صفحه۵۹-۶۰

۰