از جمع زائرانت هرچند ما جداییم
پیوسته در هوای رفتن به ڪربلاییم
بوسیدن ضریحت، رویای هر شب ما
دریاب دردمان را، بسیار بی نواییم
شاید ڪه ڪربلایت روزی نصیبمان شد
شبهای جمعه با هم مشغول این دعاییم
هستیم تا قیامت مدیون لطف ارباب
چون جزو نوڪران آن یار آشناییم
زیرا به روضه‌هایت عمریست مبتلاییم
۰