عزیزم امن از بی قراری و رسوایی جاماندگی، سر به بیابانها گذارده ام؛ من به امیدی از این شهر به آن شهر و از این صحرا به آن صحرا در زمستان و تابستان می روم کریم حبیب به کرمت دل بسته ام تو خود میدانی دوستت دارم خوب میدانی جزتورا نمی خواهم مرا به خودت متصل کن.
بخشی از وصیت نامه