اسلام دین اعتناست! و با بی­تفاوتی مخالف است! بی­اعتنایی مسلمان­ها به یکدیگر از نظر شرع مقدس اسلام زیبنده­ی هیچ مسلمانی نیست! حتی بی­اعتنایی مسلمان­ها به پیروان ادیان دیگر هم مضموم است ومطلوب این دین نیست! و همین اصل مهم و کلیدی است که منشاء حدیث نبوی با این مضمون است که «هرکس فریاد مظلومی را بشنود و به کمک او نرود، مسلمان نیست»[۱].



رویکرد کشور ایران نیز پس از انقلاب و با تاسیس پایه­های حکومت اسلامی همین بوده است! تاریخ نشان می­دهد ایران در هیچ برهه­ی زمانی نسبت به کمک­رسانی به مظلومان سراسر جهان بی­تفاوت نبوده است و همواره سعی بر این داشته تا علاوه بر یاری آن­ها به شیوه­های مختلف نظامی اقتصادی و سیاسی و… دادخواهی مظلومان عالم را با صدای بلندتری به گوش جهانیان برساند!



از این رو می­بینیم که مسئله­ی عراق و پاکستان و افغانستان که کشورهای همسایه محسوب می­شوند برای ایران همانقدر جدی است که مسئله­ی فلسطین و لبنان و بوسنی و هرزگووین!



در سال­های اخیر هم که جنگ سوریه و عراق با داعش بالا گرفت و نیروهای عراقی و سوری در مقابل چنین گروه خون­آشامی کاملا غافل­گیر و درمانده شده بودند ایران ساکت ننشست و به کمک آنها شتافت! و در راه کمک رسانی به آن­ها از هیچ چیز مضایقه نکرد!



این را تمام تاریخ ­نویسان موافق و مخالف جمهوری اسلامی ثبت و تایید کرده­اند.



اما سوالی که شاید ذهن بسیاری از ایرانیان را به خود مشغول کرده باشد این است که کمک رسانی به چه قیمت؟! به قیمت از دست رفتن سرمایه­های مادی و معنوی کشورمان، آن هم در حالی که امروزه خود به شدت به آن نیازمندیم و نبود هریک از این سرمایه­ها خلائی جدی برای ایران محسوب می­شود؟!



در پاسخ به این سوال باید کمی فراتر از مرزهای جغرافیایی بیاندیشیم! ارتباط انسان­ها را محدود به مرزبندی­های داخلی نبینیم! علی الخصوص امروزه که با گسترش اطلاعات و فضای مجازی، ارتباط­گیری افراد با یکدیگر به راحتی آب خوردن شده و در کمترین زمان ممکن رخ می­دهد! آن وقت می­توان فهمید که مشکل یک فرد و یا یک جامعه می­تواند به راحتی از آن سوی دنیا و در کمترین زمان، دومینو وار به ما برسد و نه­تنها ما، بلکه تمام جهان را نیز همانند آن جامعه گرفتار کند! نمونه­اش را در ماجرای کرونا و اتفاقات پس از آن دیدیم!



داعش گروهک نوظهوری بود که ادعای برپایی دولتی جهانی داشت! هدف این گروه تروریستی این بود که با از بین بردن موانع پیش­رو، دولت به ظاهر اسلامی مطلوب خود را در سراسر جهان گسترش دهد! و از قضا برای رسیدن به این هدف حمایت­های مخفیانه­ی ابرقدرت­های جهان را نیز همراه داشت!



در اینجا ایران چه باید می­کرد؟



می­نشست و دست روی دست می­گذاشت تا وحشیان روسیاه، قبیله به قبیله، شهر به شهر و استان به استان پیش بروند و به زن و مرد و صغیر و کبیر عراقی­ها و سوری­ها رحم نکنند و همه را از دم تیغ­ بگذراندند و سرانجام به مرزهای ایران برسند؟ یا باید با تمام قوا برای مبارزه­­ای همه­جانبه عازم مرزهایی دورتر از مرزهای جغرافیایی خویش میشد و شرّ داعش را برای همیشه در آن سرزمین­ها می­کند و جهانی را از وحشت داعش می­رهاند؟!



قطعا هر مسلمان با عقل سلیم خود راه دوم را انتخاب می­کند هرچند که برای آن هزینه­­ی بسیار بپردازد!



و باز هم این انتخاب ریشه در اهمیت همان حدیث نبوی و اصل مهم اعتقادی دارد که در ابتدای متن به آن اشاره شد!



سپاه قدس جمهوری اسلامی ایران هم از ابتدای تاسیس خود بر همان اصل بنیادی تکیه کرده و از آن روی برای برطرف کردن مشکلات جهانی همواره آماده باش است!



نگاهی اجمالی به فعالیت­های سپاه قدس در عراق و سوریه و مرور خاطرات فرماندهان و سربازان این سپاه، ما را در فهم هرچه عمیق­تر اهمیت مداخلات ایران در عراق و سوریه کمک می­کند!



تا قبل از ورود ایران به مسئله­ی عراق و سوریه، داعش در مدت زمان کوتاهی (تقریبا یک سال) توانسته بود  حدود نیمی از خاک سوریه و بخش­های شمال غربی عراق را به تصرف خود درآورد. اما همزمان با درخواست کمک رسمی دولت سوریه از ایران برای مبارزه با داعش، نتایج تغییر پیدا کرد و تقدیر ورق خورد!



ایران در ابتدا با حضور مستشاری در سوریه به این دولت کمک کرد. حضور مستشاری یعنی نمایندگان و کارشناسان نظامی ایرانی به فرماندهان و مقامات سوری مشورت داده و از طریق راهنمایی های خود به این دولت کمک می­کردند. اما بعد از مدتی جمهوری اسلامی ایران علاوه بر مستشاران خود با قوای نظامی نیز به کمک سوریه آمد و دفاع از مرزهای این کشور را به طور مستقیم و دفاع از مرزهای ایران را به طور غیر مستقیم در دستور کار خود قرار داد.



از طرفی دولت عراق نیز در مبارزه­­ی با داعش سردرگم مانده بود و پس از فتوای آیت الله سیستانی مبنی بر جهاد مردمی برای جنگ با داعش، نیاز به ساماندهی هرچه بیشتر قوای خود داشت.



کمک­های مستشاری و نظامی قوای ایرانی به ارتش حشد الشعبی عراق در جهت هماهنگی هرچه بیشتر بخش های این ارتش از دیگر تاثیرات ایران در این مبارزات نام برده بود.



همچنین همکاری یک­دلانه­ی فرماندهان ارشد نظامی ایرانی و عراقی مانند شهیدان حاج قاسم سلیمانی و ابومهدی المهندس سبب شد تا حشد الشعبی روز به روز منسجم­تر و موفق­تر عمل کند و نتایج بسیار درخشا­نی را به بار بیاورد!



از طرفی شکست داعش در مقابل سوریه و عراق چنان برای این گروهک و متحدان پشت پرده­اش خفّت­بار بود که ایران را به یکی از کلیدی­ترین کشورهای تصمبم گیرنده­ی منطقه تبدیل کرد!



در واقع ایران توانست با مقاومت و کمک خالصانه به این دو کشور هم خود را از شر تهدیدی چون داعش خلاص کند و هم جلوه­ی نظامی و دیپلماتیک خود را در منطقه و ای بسا در میان سران سایر کشورهای جهان بیشتر کند!



هرچند این مقاومت­ها برای ایران ارزان تمام نشد اما این گزاره از رهبر انقلاب را تایید و تاکید کرد که «هزینه­ی سازش و تسلیم به مراتب از هزینه­ی مقاومت بیشتر است»!



طاهره آمره







الکافی، ج ۲، ص ۱۶۴
۲