سردار قاسم سلیمانی فرمانده پیشین نیروی قدس سپاه ایران در سال ۲۰۱۸ طی یک سخنرانی در شهر همدان هشدار داد که رئیس جمهور ایالات متحده ممکن است جنگی را آغاز کند، اما پایان آن تنها با ما خواهد بود و اگر آمریکا تهدیدهای خود را اعمال کند، حساب آن نه با تهران بلکه با نیروی قدس است.
واقعا چقدر این تهدیدها می تواند بازدارندگی داشته باشد، بویژه اینکه آمریکا بارها با این گونه تهدیدها از سوی فرماندهان سپاه ایران مواجه شده است؟
به سادگی نمی توان جدی بودن و بازدارندگی این گونه تهدیدها را برای افکار عمومی و ناظران محافل سیاسی و نظامی اثبات کرد، مگر آنکه خود آمریکایی ها در اثبات آن دخیل باشند.
مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا تأیید کرد که قاسم سلیمانی نامه هشدارآمیز او درباره حمله نیروهای همپیمان ایران به منافع واشنگتن در عراق را رد کرده بود و گفت که “نامه تو را نمی‌گیرم و نمی‌خوانم و اصلاً با  نیروهای الحشد الشعبی صحبتی درباره تهدید منافع آمریکا هم ندارم.”
در ادامه همین پیام ها، محمد محیی سخنگوی گردان های حزب الله عراق اخیرا اعلام کرد که آمریکا پیام های زیادی به ما داده  است و اصرار مقاماتش بر آن است که حملات گروه‌های مقاومت به نیرو‌های آمریکایی در دوره انتخابات ریاست جمهوری متوقف شود.
چه چیزی موجب شده است که شخصی مانند پمپئو که کشورش نیروی قدس را در لیست سیاه قرار داده است و از همه می خواهد با آن ارتباط نگیرند، نامه بزند و کانال ارتباطی برقرار کند و از شخص وی بخواهد که مانع حملات همپیمانان ایران به منافع آمریکا شود؟
چرا آمریکا از گردان های حزب الله عراق می خواهد تا حمله به کاروان های نظامی آمریکا را حداقل در دوره انتخابات این کشور متوقف کند؟
آیا پاسخ به این پرسش ها چیزی غیر از جدی بودن و بازدارنده بودن تهدید همپیمانان ایران است که علیه آمریکا در عراق صورت می گیرد؟
رهبران آمریکا به خوبی واقف هستند که گروه های مسلح در عراق توسط ایران حمایت می شوند و نیروی قدس کار آموزش نظامی و عقیدتی آنها را انجام می دهد؛ گروهایی که از بدو تأسیس تا قدرت یافتن زیر نظر سپاه ایران بوده اند و اگر بخواهیم جدی بودن و بازدارنده بودن تهدیدهای قاسم سلیمانی را از رهگذر مقایسه با تهدید این گروه ها علیه آمریکا  ثابت نماییم، لازم است تا سخنان این سردار ایرانی را بازخوانی کنیم که در میدان جنگ با لباس شخصی حاضر می شد و خطاب به دشمن می گفت: “وای به آن روزی که بخواهیم لباس نظامی به تن کنیم.”
۵