دو ملت ایران و عراق، از گذشته نقاط مشترک عمیقی داشتند و دارند.صدام تلاش زیادی کرد بین مردم ایران و مردم عراق فاصله بیندازد؛اما موفق به این کار نشد .بسیاری از مجاهدین عراقی آمدند و در کنار ایرانی ها برضد صدام جنگیدند، و عده ای از آن ها در گلزار شهدای قم دفن شده اند.همان ها، لشکر بدر را تشکیل داده بودند .بعد از صدام هم در این میدان وارد شدند و هنوزم وجود دارند و پایه گذار حشد الشعبی شدند.فکر اینکه از بین رزمنده های عراقی که در عراق در حال جنگ با داعش هستند، گروهی به اسم حیدریون شکل بگیرید که در سوریه با داعش بجنگند، فکر حاج قاسم است .آیا لشکر های زینبیون، فاطمیون و حیدریون را تشکیل داد که رزمنده ی پاکستانی،افغانستانی و عراقی بیایید در سوریه بجنگد تا ایرانی نرود؟نه.او دنبال این بود که برای هر کشوری ، یک بسیج عظیم قدرتمند شکل بگیرد.فقط به فکر سوریه و عراق نبود. امروز به سوریه و عراق هجوم شده؛ فردا ممکن است جای دیگر اتفاق بیفتد . تا استکبار هست،زورگویی و ظلم هم هست.حاج قاسم می خواهد قدرتی را پایه گذاری کند که دشمن جرأت نکند به کشور های اسلامی تعرض کند. فاطمیون، قدرتی است برای دفاع از افغانستان.زینبیون، یک بسیج آماده رزم برای پاکستان است که می تواند مقابل دشمنان پاکستان بایستد. یا توی سوریه نیروی دفاع وطنی را تشکیل داد که حالا قدرت وپشتوانه ی بزرگی برای سوریه است.یک حزب الّله قوی که ضامن تمامیت ارضی و امنیت لبنان در مقابل دشمنانش باشد.حشد الشعبی قدرتمند، برای دفاع از مردم سرزمین عراق است. برای حاج قاسم فرقی نمی کرد کدام کشور است. همان عشقی که به نیروی ایرانی داشت؛ به نیروی افغانستانی و پاکستانی و عراقی و لبنانی داشت.



منبع :حاج قاسم که من میشناسم/صفحه ۷۶,۷۷راوی:علی شیرازیگردآورنده:زهرا طاهری
۱